Πρώτη φορά που του συνέβη ήταν σε ένα πάρτυ.
Να δεί τον χρόνο μες στα πρόσωπα.
Χέρια. αγγαλιές μες στο χορό, μοιάζουμε.
Μοιάζουμε με λιμάνια.
Έζησε έτσι την ζωή του.
Κάθε μέρα φίλοι γνώστοί και συγγενείς
να περνάν μπροστά σε πρόσωπα αγνώστων.
Σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους.
Όλα τα προσωπα μας ζουν
στον ίδιο χρόνο,είμαστε.
Είμαστε πλοίων γραμμές.
Χρόνια μετά, τυχαία συνάντηση γραμμών.
Στο βάθος φωνάζουν τα μικρά παιδιά μας.
Σε διαμερίσματα ρίχνουμε άγκυρες, γινόμαστε.
Γινόμαστε νησιά.
Νησίδες ποίησης στον ωκεανό της καθημερινής ΑΗΔΙΑΣ. Χαίρομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφή