Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Τα φώτα της κουζίνας

Μας βιάζουν κάθε μέρα τα λόγια της καθημερινότητας.
Αυτή η ασυγχώρητη δυστυχία.
Κάποιοι  το λένε «οικογενειακή χαρά».
Οι επιτυχίες τους φαίνονται μικρές και οι χαρές ασήμαντες.
Όλα αυτά. Οι αναμνήσεις των στιγμών.Τα λόγια.Οι φωνές. Το ψυχρό φώς.
Οι μικρές σιωπές ανάμεσα στις ιστορίες της μέρας και τις υποχρεώσεις.
Μας σφίγγουν σαν τανάλια.Τα μέσα μας και αυτά που θα θέλανε να ήταν.

Αυτός ο κουρασμένος λόγος της καθημερινότητας που μοιάζει τόσο φυσικός κάτω από τα φώτα της κουζίνας το βράδυ.
Φωνές στο φωταγωγό, τηλεοράσεις, πιάτα. Συντονισμένες δυστυχίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου