XI

Ίσως μόνο χωρίς ελπίδα υπάρχει ζωή.

Ρωγμές στο χρόνο

Τις αλλαγές στο σκηνικό του κόσμου τις λένε χρόνο. Οι αισθήσεις μας έχουν πείσει πως ζούμε έναν χρόνο συνεχή, μια συνεχή αλλαγή που μας χαράσσει και μας γερνάει. Μια συνεχή εναλλαγή παρελθόντος, παρόντος, μέλλοντος.

Ζούμε τις ζωές μας ανάμεσα στο πριν και στο μετά. Η απογοήτευση από το παρελθόν και η ελπίδα για το μέλλον εξαφανίζουν το στιγμιαίο παρόν. H σκέψη για το δεδομένο παρελθόν και το εύπλαστο μέλλον καταναλώνουν τόσο χρόνο ώστε το εδώ και τώρα εξαφανίζεται σαν να μην υπήρξε ποτέ… και αμέσως έχεις βρεθεί στο επόμενο τώρα που χάνεται κι αυτό χτίζοντας το παρελθόν της απογοήτευσης. Και η εναλλαγή συνεχίζεται. Κάπως έτσι περνούν οι ζωές.

Κι όμως υπάρχουν κάτι στιγμές σαν ρωγμές στο χρόνο που καταργούν την ατομικότητα και μας επιτρέπουν να αντικρίσουμε την αλήθεια.
Στις φωτεινές ρωγμές, στο κενό της πάυσης υπάρχουν τα πάντα.
Πέρα από την εμπειρία είναι το αιώνιο παρόν που δεν γεννήθηκε και δεν γερνάει.
Η μη λήθη.